کسب جایگاه برتر در بازار دارویی و جهش صادراتی توسط «شفا» جامه عمل می‌پوشد
تحقق کامل سود خالص سرمایه‌گذاری شفادارو
سرمایه‌گذاری شفادارو در سال ۱۳۸۳ بصورت سهامی خاص در اداره شرکت‌ها و مؤسسات غیر تجاری تهران ثبت و در سال ۱۳۹۰ نزد سازمان بورس اوراق بهادار به عنوان نهادمالی (هلدینگ دارویی) معرفی شد. همچنین این شرکت در سال ۱۳۹۶ بر اساس مصوبه مجمع عمومی فوق‌العاده به سهامی عام تبدیل و سهام آن در بازار دوم بورس اوراق بهادار تهران پذیرفته و عرضه شد. حدود دو دهه از فعالیت این شرکت دارویی نشان می‌دهد که افق‌های روشنی پیش رو این مجموعه قرار دارد. فرصتی فراهم شد برای آشنایی بیشتر با این شرکت، در گفت‌وگویی نظرات رحمان پلیمی، مدیرعامل شرکت سرمایه‌گذاری شفا دارو را جویا شویم.
فعالیت‌های شرکت درچه زمینه‌ای بوده و دارای چه ظرفیت‌هایی است؟
در حال حاضر موضوع اصلی فعالیت‌های سرمایه‌گذاری شفادارو، نظارت و اداره هفت شرکت صنعت داروسازی کشور بوده که در زمینه‌های مختلف تولید و توزیع محصولات دارویی فعالیت دارند. همچنین داروسازی‌های دانا، جابر ابن حیان، کیمیدارو، اسوه، راموفارمین به همراه پخش رازی و دارویی پخش رازی از جمله شرکت‌های تولیدی، پخش و بازرگانی زیرمجموعه شفا دارو هستند. این شرکت تلاش دارد تا در چشم انداز ۱۴۰۴ به عنوان هلدینگی متعالی و با عملکرد مناسب، با تمرکز بر عرصه‌های دانش بنیان، فناوری‌های نوین و اعمال حاکمیت شرکتی مطلوب، جایگاه برتر در بازار دارویی کشور را به خود اختصاص دهد و همچنین توجه بیشتری به صادرات کند.
چشم‌انداز سودآوری مجموعه را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
با توجه به برنامه‌ریزی‌ها و بودجه‌بندی سال ۱۴۰۰، در پایان مهرماه سالجاری، فروش شرکت‌های تابعه در مقایسه با مدت مشابه سال قبل حدود ۵۳ درصد افزایش یافت. در نتیجه سود خالص شرکت هم معادل ۴۳ درصد در مقایسه با سال قبل رشد داشت. بر این اساس با توجه به عملکرد مناسب مجموعه گروه، در هفت ماهه سال جاری که بیشتر از سود پیش‌بینی شده تحقق یافته، انتظار می‌رود با توجه به تأمین به موقع و مورد نیاز مواد اولیه مصرفی، ضمن رفع نیازهای اساسی کشور، روند تولید و سودآوری شرکت تداوم داشته باشد.
توانمندی‌های تولیدی شرکت چه بوده و برای تنوع بخشیدن به سبد محصولات چه برنامه‌ای دارید؟
دامنه تولیدات شرکت‌های تابعه سرمایه‌گذاری شفا دارو سبب شده که این شرکت، دارای خطوط متنوعی از محصولات دارویی باشد. این خطوط شامل خطوط جامدات (قرص، کپسول سخت و کپسول نرم)، خطوط مایعات(شربت، سوسپانسیون خوراکی، قطره‌های خوراکی و بینی)، خطوط استریل تزریقی(آمپول، ویال پودر، ویال مایع و پریفیلد)، خطوط استنشاقی(افشانه‌های تنفسی) و خط نیمه جامدات(پماد) است. همچنین این مجموعه دارای خط تولید داروهای پرخطر(هازارد) به شکل جامدات نیز است. بر این اساس با توجه به محصولات موجود در پایپ‌لاین دارویی شرکت‌های تابعه، علاوه بر تلاش در جهت ارتقاء کمی و کیفی تولیدات فعلی، تولید محصولاتی نظیر قطره‌های استریل چشمی، محصولات استریل با حجم بالا (LVP) و تولید محصولات استنشاقی به صورت پودر خشک (DPI) در دست اقدام است.
کرونا چه آثاری بر صنعت دارو و مجموعه «شفا» داشت؟
شیوع بیماری کرونا و سپس گسترش آن در جهان اثرات و پیامدهای منفی بر اقتصاد
جهانی داشته و خواهد داشت. البته پیامدهای مذکور بر اقتصاد کشورمان با عنایت به شرایط تحریمی از ابعاد بیشتری برخوردار شد. اثرات منفی این بحران جهانی بر همه صنایع از جمله داروسازی بود. همچنین با توجه به کاهش تولید مواد اولیه دارویی در مراکز اصلی تولید (نظیر چین و هند) به دلیل تعطیلی کامل یا نسبی واحدهای تولیدی، افزایش قیمت مواد اولیه، اخلال در شبکه حمل و نقل جهانی و غیره افزایش قیمت تمام محصولات دارویی را به دنبال داشته است. البته برای برون رفت و کاهش این مشکلات، شرکت‌های تولیدی گروه شفادارو تلاش کردند با افزایش تولید در برخی از داروها و مکمل‌های مؤثر در درمان کرونا، تا حدودی زیان‌های وارده را کاهش دهند.
در خصوص توانمندی داخلی برای تولید دارو چه نظری دارید؟
از ۱۰۰ قلم داروهای مورد نیاز کشور، بیش از ۹۵ قلم آن در داخل تولید و مصرف می‌شود. یعنی از ۱۰۰ شکل دارویی، کمتر از ۵ قلم آن به دلیل فن‌آوری بسیار پیچیده از خارج از کشور تأمین شده که سهم قابل ملاحظه‌ای از ارز تخصیصی به صنعت دارو را به خود اختصاص می‌دهد. البته بیشتر محصولات وارداتی در طیف داروهای خاص طبقه بندی می‌شوند که هزینه تحقیق و توسعه قابل ملاحظه‌ای صرف تولید آنها می‌شود از این رو تولید آنها گران قیمت بوده و تولیدکنندگان آن هم در دنیا محدود است.
عمده‌ترین چالش‌های کنونی صنعت دارو چه مسائلی هستند؟
صنعت داروسازی کشور با دو چالش اساسی مواجه بوده و چنانچه در خصوص رفع آنها اقدام جدی به عمل نیاید، واردات داروی ساخته شده در آینده افزایش خواهد یافت. اول اینکه بررسی سمت و سوی حرکت شرکت‌های دارویی بزرگ جهان و آینده روشن درمان، نشان می‌دهد سهم تولید داروهای بیوتکنولوژی در حال افزایش است و صنعت داروی کشور باید بتواند همگام با متغیرها و تحولات جهانی حرکت کند. چالش دوم اینکه، تولید محصولات با تکنولوژی بالا نیازمند زیرساخت‌های جدید و بروز بوده که در شرایط کنونی تجهیزات صنعت داروسازی کشور بسیار فرسوده بوده و متوسط عمر کارخانجات داروسازی حدود ۳۰ سال بر آورد می‌شود.
البته باوجود مشکلات مذکور، تولیدات فعلی صنعت داروسازی کشور با توجه به شرایط برخی از کشورهای همسایه از ظرفیت مناسب صادراتی برخوردار بوده و چنانچه سازوکارهای قانونی و اداری مناسب برای صادرات فراهم شود، منابع ارزی حاصله از صادرات می‌تواند صرف بازسازی و نوسازی صنایع داروسازی شود.
قیمت‌گذاری دارو باچه شاخص‌هایی انجام می‌شود؟
دارو در جهان به رغم استراتژیک بودن، کالایی رقابتی و کیفیت محور است. شرکت‌های تولید کننده بزرگ دارویی در جهان با صرف هزینه‌های هنگفت تحقیق و توسعه و صرف زمان چند سال مولکول‌های دارویی جدید را به بازار عرضه می‌کنند. سقف قیمت دارو در هر کشوری توسط سازمان نظارتی درمان آن کشور اعمال می‌شود ولی روش قیمت‌گذاری به روش مرسوم cost plus انجام نمی‌شود. یعنی جمع کلی هزینه‌ها (قیمت تمام شده) + درصدی تحت Mark up، مد نظر قرار می‌گیرد. به همین دلیل است که در کشور قیمت‌گذاری سه‌گانه موسوم P۱، P۲ و P۳ اعمال می‌شود. آزادسازی قیمت دارو در حقیقت حرکت به سمت کیفیت محوری بوده و رقابت عامل تعیین کننده در کیفیت است. به نظر می‌رسد که این حق مسلم بیماران است که کیفیت داروی مصرفی‌شان را تعیین و انتخاب کنند. در کشورهای توسعه یافته نیز پزشکان قبل از نسخه‌نویسی، نظر بیمار را در خصوص داروی مصرفی جویا شده و بر اساس نظر بیمار، استطاعت مالی و به ویژه پوشش بیمه‌ای وی دارو را نسخه می‌کنند. در کشوری که بسیاری از اقلام عمومی توسط مردم در قالب چند نرخی تأمین می‌شود، می‌توان دارو را نیز با چند نرخ عرضه داشت تا رفاه مصرف کننده هم افزایش یابد.
